25/02 A Anunciación
Solemnidade
PRIMEIRA Is 7, 10-14; 8, 10
Velaí que unha virxe cancebirá
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS
10O Señor faloulle a Acaz nestes termos:
11-Pide para ti un sinal de parte do Señor, o teu Deus, nas profundidades do Xeol ou arriba nas alturas.
12Respondeu Acaz:
-Non o pido, pois non quero poñer a proba ó Señor.
13Entón dixo Isaías:
-Escoitade vós, casa de David: ¿Non vos é pouco dominar ós homes, que aínda queredes dominar ó meu Deus? 14Por isto, o meu Señor daravos El mesmo un sinal: Velaí a doncela: está en cinta e dá a luz un fillo, ó que lle pon de nome "Deus-connosco".
10Trazade un plan e será esnaquizado;
falade o asunto e non se manterá;
pois connosco está Deus
SAL. RESP. Sal 39, 7-8a. 8b-9. 10. 11
R/ (8a e 9a) Aquí veño, Señor, face-la túa vontade
7Ti non queres sacrificios e ofrendas
-sobre iso abríchesme o oído-,
non pides holocaustos nin víctimas expiatorias.
8Entón digo: "Aquí veño
co libro escrito para min".
9Face-la túa vontade, meu Deus, é o que eu quero;
a túa lei está no fondo de min mesmo.
10Proclamo a túa salvación na asemblea,
non pecho os meus labios: ben o sabes, Señor.
11Non escondo no peito a túa xustiza,
anuncio a túa fidelidade e o teu auxilio.
Non encubro o teu amor e a túa verdade
diante da gran asemblea.
SEGUNDA Heb 10, 4-10
No principio do libro está escrito de min,
para que faga, Deus, a túa vontade
LECTURA DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA ÓS HEBREOS
4A verdade é que resulta imposible que o sangue de touros e de cabras quite os pecados. 5Por iso, cando Cristo entra no mundo, di:
''Sacrificios e ofrendas non os quixeches,
pero formáchesme un corpo;
6holocausto e sacrificio de expiación
non che gustaron;
7entón dixen:
olla que xa cheguei, meu Deus,
para face-la túa vontade
-como se di de min nun capítulo do libro''-.
8Di no comezo: ''Sacrificios, ofrendas, holocaustos e sacrificios de expiación, nin os quixeches nin che gustaron''
(todos eles son sacrificios que a Lei manda ofrecer); 9e di despois: ''Olla que xa cheguei para face-la túa vontade''.
Deixa sen validez o primeiro para darlle soamente validez ó segundo. 10Foi por esta vontade de Deus, como quedamos nós santificados coa ofrenda única e para sempre do corpo de Xesús Cristo.
ALELUIA E VERSIÑO ANTES DO EVANXEO Xn 1, 14ab
R/ (Aleluia).
V/ O Verbo fíxose carne
e habitou entre nós
e nós vímo-la súa gloria
(R/: Aleluia)
EVANXEO Lc 1, 26-38
Velaí concebirás no teu ventre e parirás un fillo
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS
Deus mandou o anxo Gabriel a unha vila chamada Nazaret, 27onda unha mociña prometida a un home da casa de David, que se chamaba Xosé; o nome da mociña era María.
28Entrando onde estaba ela, díxolle:
-Alégrate, chea de gracia, o Señor está contigo.
29Ela turbouse con estas palabras, cavilando no que podería significa-lo saúdo aquel. 30O anxo continuou:
-Non teñas medo, María, porque ti atopaches gracia ante Deus; 31e, fíxate, vas concebir no teu ventre e darás á luz un fillo, ó que lle poñerás de nome Xesús. 32Será grande e chamarase Fillo do Altísimo, e o Señor Deus daralle o trono de David, seu pai; 33reinará por sempre na casa de Xacob, e o seu reinado non terá fin.
34María respondeulle ó anxo:
-¿E como pode ser isto, pois eu son virxe?
35O anxo replicoulle:
-O Espírito Santo baixará sobre ti e o poder do Altísimo cubrirate coa súa sombra; por iso o que vai nacer de ti será santo e chamarase Fillo de Deus. 36Aí te-la túa curmá Isabel, que concebiu un fillo na súa vellez, e xa está de seis meses a que chamaban estéril, 37que para Deus non hai imposibles.
38María contestou:
-Velaquí a escrava do Señor: cúmprase en min o que dixeches.
E o anxo marchou de onda ela.
Quero ter un recordo especial ós meus compañeiros da primeira CXD da nosa diócese de Tui-Vigo:
P.José Luis Rodríguez
Josefa (a "presi")
Esther
Xosefa e Ramón (de Sárdoma)
Marce e María (de Tameiga)
Anxo e Olga (do Cristo da Victoria)
Tali e Toya (parroquia de S.Francisco)
Ollea
Antonio (Porriño)
César (e máis eu, de Maristas)
e, máis tarde,
Raquel (do Sagrado Corazón)
Emilio
que me aprenderon a ser Igrexa, Igrexa galega, sen decatarme.
Un bico da "secre", a que suscribe, Nuria.
Adícolle esta páxina ós que quixeron rezar ó Pai na súa lingua e non puideron. Por todos eles.
Cun recordo especial para a miña familia de Osoño e Vilela (Verín), cos que teño pouco contacto pero grandes lembranzas.
Unha aperta moi especial ós que formaron parte da miña comunidade xuvenil de GJC e do meu corazón (e non quero dicir nomes, porque eramos moitos e non quero esquecer a ninguén, vós sabedes quen sodes).
A "Madre Superiora".