11/06 S.Bernabé Apóstolo
PRIMEIRA Feit 11, 21b-26; 13, 1-3
Era un varón xusto, cheo do Espírito Santo e de fe
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS
Moitos creron e convertéronse ó Señor.
22Chegaran estas novas ós oídos da Igrexa de Xerusalén, e mandaron a Antioquía a Bernabé. 23Cando chegou e viu a gracia de Deus, encheuse de alegría e animaba a todos a se conservaren unidos ó Señor co corazón firme, 24pois era un home bo, cheo de Espírito Santo e de fe. E foi moita a xente que se uniu ó Señor.
25Daquela, Bernabé foi a Tarso en busca de Saulo 26e, cando o atopou, levouno para Antioquía. Durante un ano enteiro estiveron xuntos naquela Igrexa, adoutrinando a moita xente. Foi en Antioquía onde por primeira vez ós discípulos lles chamaron ''cris-tiáns''.
13 1Había na Igrexa de Antioquía profetas e mestres: Bernabé, Simeón chamado Níxer, Lucio de Cirene, Menahén -compañeiro de infancia do tetrarca Herodes-, e Saulo. 2Estando nunha reunión litúrxica con xexún, dixo o Espírito Santo:
-Apartade a Bernabé e Saulo para a obra á que os teño chamados.
3Entón, logo de xexuaren e oraren, impuxéronlle-las mans e despedíronos.
SAL. RESP. Sal 97, 1. 2-3ab. 3c-4 5-6
R/ (2b) O Señor revela a súa xustiza ante os pobos
Cantádelle ó Señor un cántico novo,
pois fixo marabillas,
a súa dereita e o seu brazo
déronlle a victoria.
20 Señor dá a coñece-la súa salvación,
revela a súa xustiza ante os pobos.
3Lembra o seu amor e a súa fidelidade
coa casa de Israel.
Os pobos todos verán
a salvación do noso Deus.
4Aclama ó Señor, terra enteira,
rompede a cantar e a tocar.
5Tocade para o Señor a cítara,
a cítara e o salterio
6con claríns e con trompetas
aclamade ó Señor, noso rei.
ALELUIA Mt 28, 19a. 20b
Ide, ensinade a tódalas xentes, di o Señor;
eu estou convosco tódolos días ata a fin do mundo
EVANXEO Mt 10, 7-13
Gratis recibistes, dade gratis
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO
Dilles Xesús ós seus discípulos:
7 mentres camiñades proclamade que xa chega o Reino dos Ceos. 8Curade enfermos, resucitade mortos, limpade gafos, botade os demos fóra. E xa que de balde recibistes, dade de balde tamén. 9Non levedes nin ouro, nin prata, nin cobre nas vosas faixas; 10nin alforxa para o camiño, nin dúas túnicas, nin sandalias, nin caxato; porque o traballador ben merece a súa mantenza. 11En calquera vila ou aldea que entredes, informádevos se hai alguén de confianza e permanecede alí ata que marchedes.
12O entrar na casa, saudade. 13Se a casa é digna, veña a ela a vosa paz; pero se non é digna, que a vosa paz volva convosco.
Quero ter un recordo especial ós meus compañeiros da primeira CXD da nosa diócese de Tui-Vigo:
P.José Luis Rodríguez
Josefa (a "presi")
Esther
Xosefa e Ramón (de Sárdoma)
Marce e María (de Tameiga)
Anxo e Olga (do Cristo da Victoria)
Tali e Toya (parroquia de S.Francisco)
Ollea
Antonio (Porriño)
César (e máis eu, de Maristas)
e, máis tarde,
Raquel (do Sagrado Corazón)
Emilio
que me aprenderon a ser Igrexa, Igrexa galega, sen decatarme.
Un bico da "secre", a que suscribe, Nuria.
Adícolle esta páxina ós que quixeron rezar ó Pai na súa lingua e non puideron. Por todos eles.
Cun recordo especial para a miña familia de Osoño e Vilela (Verín), cos que teño pouco contacto pero grandes lembranzas.
Unha aperta moi especial ós que formaron parte da miña comunidade xuvenil de GJC e do meu corazón (e non quero dicir nomes, porque eramos moitos e non quero esquecer a ninguén, vós sabedes quen sodes).
A "Madre Superiora".