Voda

 

CUANDO POR FIN SE ATOPAN DÚAS DOS ALMAS.
Victor Hugo

Cando por fin se atopan dúas almas,

que durante tanto tempo se buscaron unha a outra entre a xente.

Cando advirten que son parellas,

que se comprenden e corresponden,

nunha palabra, que son semellantes,

xorde entón para sempre unha unión vehemente e pura como elas mesmas,

unha unión que comeza na terra e perdura no ceo.

Esa unión é Amor,

amor auténtico, como en verdade moi poucos homes poden concibir,

amor que é unha relixión,

que deifica ao ser amado cuxa vida emana

do fervor e da paixón e para o que os sacrificios

máis grandes son os gozos máis doces.

 

 

Amar é querer a felicidade do outro

Martin Gray

 

O amor xamáis é acoso, é alegría, liberdade, forza.

E é o amor o que mata a angustia.

Alí onde falta o amor, nace o medo e o aburrimento.

O amor é arrebato, o amor é entusiasmo, o amor é risco.

Non aman e non son amados,

aqueles que queren ocultar ó esconder os seus sentimentos.

O amor é xenerosidade, o amor é entrega, o amor é intercambio.

Quen dá moito, recibe moito a final de contas

porque nós posuímos aquilo que damos.

Amar non é danar ao outro, dominalo,

senón acompañalo no seu camiño e axudalo.

Saber aceptar ao outro tal como é. Alegrarse da felicidade que logre.

 

Amalo na súa totalidade,

porque el é lealdade e beleza, defectos e calidades.

Velaquí as condicións do amor.

Porque o amor existe en virtude da indulxencia,

do perdón e do respecto ao outro.

 

 

O ALQUIMISTA.

Paulo Coelho

 

Sempre existe no mundo unha persoa que espera a outra,

xa sexa no medio do deserto ou no medio dunha gran cidade.

E cando estas persoas se cruzan e os seus ollos se atopan,

todo o pasado e todo o futuro perde a súa importancia por completo,

e só existe aquel momento e aquela certeza incrible

de que todas as cousas baixo o sol foron escritas pola mesma Man.

A Man que esperta o Amor,

e que fixo unha alma xemelga para cada persoa que traballa,

descansa e busca tesouros baixo o sol.

Porque sen isto non habería ningún sentido para os soños da raza humana.

 

Maís textos en: xanostesaqui.blogspot.com/search/label/Textos%20de%20voda

 

Quero ter un recordo especial ós meus compañeiros da primeira CXD da nosa diócese de Tui-Vigo:

P.José Luis Rodríguez

Josefa (a "presi")

Esther

Xosefa e Ramón (de Sárdoma)

Marce e María (de Tameiga)

Anxo e Olga (do Cristo da Victoria)

Tali e Toya (parroquia de S.Francisco)

Ollea

Antonio (Porriño)

César (e máis eu, de Maristas)

 e, máis tarde,

Raquel (do Sagrado Corazón)

Emilio

que me aprenderon a ser Igrexa, Igrexa galega, sen decatarme.

 

Un bico da "secre", a que suscribe, Nuria.

Adícolle esta páxina ós que quixeron rezar ó Pai na súa lingua e non puideron. Por todos eles. 

Cun recordo especial para a miña familia de Osoño e Vilela (Verín), cos que teño pouco contacto pero grandes lembranzas.

Unha aperta moi especial ós que formaron parte da miña comunidade xuvenil de GJC e do meu corazón (e non quero dicir nomes, porque eramos moitos e non quero esquecer a ninguén, vós sabedes quen sodes).

A "Madre Superiora". 

 

 

Contacto

Xa nos tes aqui xanostesaqui@gmail.com