Sen sacerdote
PREGARIA EUCARÍSTICA
►.- Dámosche grazas, Pai, porque nunca te esqueces de nós. Para manter a esperanza no correr dos tempos fúchesnos falando do teu Fillo a través dos profetas.
R/. Dámosche grazas, Señor, por irnos preparando o camiño do teu Fillo.
►.- E na plenitude dos tempos, enviar ao teu propio Fillo, como Redentor, por todo iso loámoste, Pai, dicindo:
Santo, santo, santo es Ti, Señor, Deus do universo. Enches o ceo e mais a terra coa túa gloria. Hosanna no ceo. Bendito o que vén no nome do Señor. Hosanna no ceo.
►.- Deus e Pai noso: Por encima de todo, Ti sempre buscaches o noso ben. Polo nacemento do teu Fillo fixeches presente o teu consolo aos que sofren; a túa esperanza aos pobres; a túa liberación aos oprimidos e a túa salvación a todos.
R/. Pai dos homes, Deus do universo, loamos o plan do teu amor.
►.- Logo enviaches o teu Espírito Santo, para facernos fortes na fe. El cumpre as túas promesas. El vive connosco. El guía a túa Igrexa e os seus pastores e fainos camiñar alegres na esperanza e firmes na fe.
R/. El dános forzas para anunciar a morte do teu Fillo e proclamar a súa resurrección ata o día da súa vinda gloriosa ao final dos tempos.
►.- Desexosos de que o teu Reino de amor se estenda polo mundo ofrecémosche a nosa vida, os nosos traballos, as nosas loitas e as nosas esperanzas.
R/. Axúdanos a construír a unidade entre os irmáns. Dános o don da paz e da fraternidade para que o mundo se alegre e atope en Ti o amor que une e a liberación que salva.
►.- Lémbrate, Pai, dos nosos irmáns e irmás que morreron na paz de Cristo, e de todos os defuntos cuxa fe só Ti coñeciches; que cheguen a contemplar a luz do teu rostro e a plenitude da vida na resurrección.
R/. Loámoste, bendicímoste e dámosche grazas.
Quero ter un recordo especial ós meus compañeiros da primeira CXD da nosa diócese de Tui-Vigo:
P.José Luis Rodríguez
Josefa (a "presi")
Esther
Xosefa e Ramón (de Sárdoma)
Marce e María (de Tameiga)
Anxo e Olga (do Cristo da Victoria)
Tali e Toya (parroquia de S.Francisco)
Ollea
Antonio (Porriño)
César (e máis eu, de Maristas)
e, máis tarde,
Raquel (do Sagrado Corazón)
Emilio
que me aprenderon a ser Igrexa, Igrexa galega, sen decatarme.
Un bico da "secre", a que suscribe, Nuria.
Adícolle esta páxina ós que quixeron rezar ó Pai na súa lingua e non puideron. Por todos eles.
Cun recordo especial para a miña familia de Osoño e Vilela (Verín), cos que teño pouco contacto pero grandes lembranzas.
Unha aperta moi especial ós que formaron parte da miña comunidade xuvenil de GJC e do meu corazón (e non quero dicir nomes, porque eramos moitos e non quero esquecer a ninguén, vós sabedes quen sodes).
A "Madre Superiora".